تاثیر مصرف کوتاه مدت بی کربنات سدیم بر توان بی هوازی و شاخص های الکتروفیزیولوژیکی عضله در زنان ورزشکار

هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر تاثیر مصرف بی کربنات سدیم خوراکی بر توان بی هوازی، تغییرات لاکتات خون و شاخص های الکتروفیزیولوژیک عضله  زنان ورزشکار بود. بدین منظور 8 نفر از کاراته کاران لیگ برتر فولاد سپاهان با حداقل 3 سال سابقه قهرمانی در کارنامه ورزشی( میانگین سنی 6/2 ± 25 سال، قد 6/4 ± 4/167 سانتی متر، وزن 4/5 ± 9/57 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 3/1 ± 9/20 کیلوگرم بر متر مربع) در این تحقیق شرکت کردند. هر آزمودنی 2 بار به آزمایشگاه فیزیولوژی تربیت بدنی دانشگاه اصفهان مراجعه کرد. آزمودنی ها در یک مراجعه بی کربنات سدیم و در مراجعه دیگر دارونما، به میزان 3/0 گرم به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن خود را مصرف کردند. به طوری که دوز مصرفی به 6 قسمت مساوی تقسیم و هر 10 دقیقه یک بار با مقداری آب توسط آزمودنی مصرف شد. 1 ساعت پس از مصرف مکمل یا دارونما، آزمون وینگیت به منظور تعیین توان بی هوازی توسط آزمودنی اجرا شد. در زمان انجام آزمون، EMG دو عضله پهن خارجی و دوقلو ثبت گردید. هم چنین به منظور اندازه گیری لاکتات خون، خونگیری از سر انگشتان دست قبل از آزمون، بلافاصله پس از آزمون و دقایق 3، 6 و 10 ریکاوری، انجام شد. داده ها با استفاده از روش آماری t مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری 05/0 £ p مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، اگر چه مصرف بی کربنات سدیم خوراکی باعث بهبود اوج توان و میانگین توان به ترتیب به اندازه 32/0% و 05/0% شد ولی این تغییرات در مقایسه با مصرف دارونما معنی دار نبود. هم چنین تفاوت معنی داری در حداقل توان، در صد افت توان، تغییرات لاکتات خون، RMS و MPF بین دو گروه مکمل و دارونما مشاهده نشد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد مصرف بی کربنات سدیم خوراکی با دوز 3/0 گرم برای هر کیلو از وزن بدن بر توان بی هوازی، سطوح لاکتات خون و خستگی در سطح عصب -  عضله  ورزشکاران نخبه تاثیر معنادار ندارد.